สวัสดีไดอารี่ วันนี้ตื่นเช้ามาก็กินข้าว แล้วก็ไปซื้อยา ซื้อขนม
ตอนนี้เราไม่สบายนอกจากโรคจิตเวช เราก็เป็นหวัด ไอ หนักเลย คันคอสุดๆ
ใกล้ประจำเดือนมาแล้วนะ แค่ไม่รู้มาวันไหน อยากให้มาเร็วๆจังเลย
ไดอารี่เป็นอะไรไม่รู้อะค้างๆ กดอัพเดทแล้วไม่เปลี่ยนหน้าเลย
ก็ว่าจะไม่เบื่อแล้วนะ แต่ก็เบื่อเลยว่ะ
ที่มายไอดีก็เหมือนเดิม พัง เหมือนเดิม 55555
ใกล้ถึงเดือนพฤศจิกายนแล้วนะ วันเกิดเพ็ญเอง ยังไม่ทำบุญเลยอะ
อิอิ เมื่อวานญาติมากันเต็มเลยนะ เพื่อนบู้และพี่บิว
ดอกไม้เป็นดอกไม้ประดิษฐ์อะ ไม่อยากเลือกเองเลย พ่อให้เราเลือกเอง
เราอยากคุยกับบู้เรื่องพ่อจังเลยอะ อืม....
ไม่ชอบระบบหใม่ของไดอารี่บล้อกเกอร์เลยว่ะ ดูมึนๆ
ที่ลบบทความก็หายไปด้วยแต่ก็ต้องทำใจ
บางทีก็ไปอัพแต่เรื่องไม่มีเพลงที่เว็บไซต์อื่น แต่ที่เว็บนั่นก็จำกัดข้อความ รำคาญมากเลย
อัพนิดหน่อยไม่ได้เลยนะ
มีเรื่องจะเล่าให้ฟัง เรื่องเกี่ยวกับสวดมนต์ข้ามปี คือเรารออยู่หลายงานเลย
เรื่องมันเกิดว่าเราเห็นหนังสือสวดมนต์ที่เขาแจกที่งานศพพ่อ
เหมือนกับหนังสือสวดมนต์ที่เราเคยซื้อมาเมื่อ 10 ปีที่แล้วเลย คือตกใจอะ
ก็ไม่ได้คิดมากหรอกนะ ซื้อมากับหนังสือเล่มใหญ่
แล้วเราไปดูมาในความฝันอะ เขาบอกว่าถ้าเราได้สวดมนต์ข้ามปีเราจะหายป่วย
ปีนี้เราสงสัยว่าจะสวดมนต์ดีมั้ย เพราะคิดมากหลายเรื่องเลยอะ
เราก็บอกพี่สาวนะว่าเราใช้หนังสือสวดมนต์เล่มนี้ กับงานสวดมนต์หลายงานเลย
แต่ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าช่วงเวลาดีดีแบบนั้นมันหายไปไหน มันหายไปนานมากอะ
พี่สาวเล่นแจกหนังสือสวดมนต์เหมือนกับของเราเลยอะ
ขนาดหลวงพี่ปียังบอกเลบนะว่าดี๋ยวจะมีคนตายอีก เห้อ น่ากลัวว่ะ
ถ้าคนต่อไปตาย ไม่รู้เราจะได้มาร่วมงานรึเปล่า
เมื่อวานที่งานศพพ่อก็แจดน้ำอัดลม น้ำเก็กฮวย เรากินประมาณ 5 ขวดอะ
อิอิ เยอะมั้ยละ ได้ยินมาว่าพเื่อนโบว์อะแม่มบ่นเว้ยว่าค่าน้ำไม่พอ แดกเยอะหรอ
5555555555555 ขำว่ะ
เพื่อนโบว์นะไฮโซมากอะ อืมเดี๋ยวก็ทำบุญกันแล้ว แล้วเม้าต่อนะเมื่อวานตอนหยิบดอกไม้จันขึ้นมา
ตูทำของหล่นว่ะ ร่วงเลย อยากบอกพ่อนะว่าคิดถึง
ยิ่งอัพไดอารี่ยิ่งมันเว้ย ระยะห่างข้อวามมันเป็นไรวะ มันเป็นทึบๆสีดำ คีย์บอร์ดใหม่
เม้าต่อนะ ก็บ่นอยู่อย่างนี้อะเมื่อไหร่แม่จะพาไปรักษาสะที
หรือว่าต้องไปหาหลวงพ่อที่วัด เคยไปมาแล้วละ แต่ไม่ได้หายในตอนนั้นทันทีนะ
เออรอประมาณสัก 5 ปี ก็นานนะเพ่ ตอนนั้นน่ะที่ไปรักษากับเจ็กกี่อะ ร้าวไปทั้งตัวเลยวะ
ซวยชะมัด ตอนนี้ยังไม่หายเลยว่ะ ได้ยินเสียงดังมากอะ ศึกษาเรื่อง tr นิดเดียว แต่ก็เรื่องใหญ่
เออถ้าบอกว่าไปหาหมอหูให้ปิดเสียงก็จบ ที่มันเป็นอย่างนี้เพราะว่าเรามีเรื่องอย่างอื่นด้วย
แบบปวดเมื่อยทั้งตัวเลยอะ ทนไม่ไหวเลย เกือบตายนะ
นี่ขนาดเรามีเรื่องงที่คิดเกี่ยวกับวัดเยอะนะ ยังเกือบตาย โอยเหนื่อยใจจริงๆ
หลวงพ่อให้เราหาวันที่ 11 คิดวันเทศกาลอะไร
นึกไม่ออกวะ ไม่รู้จะตอบว่ายังไง แต่พ่อบอกว่าประมาณวันที่ 17 กรกฎาคม ปีไหนไม่รู้นะ
วันออกพรรษา รู้สึกตกใจว่ะ เรื่องแบบนี้มันก็รู้สึกยังไงไม่รู้นะ
นึกดูนะพี่สาวมาถามหาบทสวดมนต์ของเรา เออ แปลกนะ
ไม่ชอบอะ ก็หลวงพ่อเขาจัดงานที่วัดนี่เธอจะไม่มาร่วมงาน หรือไม่บอกใครเลยหรือไง
เดี๋ยวก็บ่นหาว่ารู้มาก เดี๋ยวก็ป่วยอีก แช่งเราบอกว่าให้เราป่วย เพี้ยนอะ
นี่แล้วพูดเรื่องวัดจะพูดดีหน่อย เดี๋ยวซวย 55555
แค่แม่เราอะอยากมาร่วมงานศพของคนอื่นมันผิดตรงไหนหรอ- -
บางคนก็คิดมาก ถามว่าทำไมพ่อเราไม่ตายละ จะได้มา
พ่อเราตายแล้วเนี่ย อืม....
นี่นึกดูเรื่องเก่าๆนะพ่อเคยบอกว่าบางคนอยากมาร่วมงานศพพ่อ แต่เขายากจน
คิดว่าไม่ควรมานะ ยุ่งยากอะ ความหวังของพ่อละมั้ง
ให้เราช่วยอะไรไม่รุ้นะก็เหมือนกับให้ช่วยทำน้ำส้มไปแจกแกหน่อย เรารับปากแกแล้วล่ะ เราจะได้หายป่วยสะที แม่กับ ป้าจะทำข้าวผัด แต่ว่าไม่รู้งานนี้จัดตอนไหนนะ แล้วก็มีเรื่องเข้ามาอีก
ตอนพ่อยังอยู่นะเขาบ่นว่าอย่าทำของไปแจกที่ไหนนะ เดี๋ยวมีคนจีบแม่
เดี๋ยวเราโดนด่าอีก ซวย อยากเม้าต่อนะแต่เดี๋ยวโดนด่าอะ
พูดเรื่องพ่อต่อนะ ตอนพ่ออยู่บ้าน เราก็โดนพ่อตีบ่อยนะ โหดอะ
โบว์น่ะบอกให้เราขอขมาพ่อเลย เราจุดธูปบอกพ่อที่งานศพแล้วล่ะ
ส่วนบู้ก็ไปอยู่กับแฟนเขาที่เยอรมัน นานนะกว่าบู้จะกลับมาไทย
ไม่อยากจะพูดนะ แต่บอกพูดประโยคเดียวกับเราเลย
แล้วแม่ก็ถามเราว่า แน่นอนไหมที่พ่อตายเรื่องนี้ให้ตอบแม่
เรายังไม่ตอบเลย แต่ไม่คิดละว่าพ่อไปไหน
หงุดหงิดหมอว่ะเขาปั๊มหัวใจไม่ได้ พ่อบอกว่าหมอคนนี้ไม่ได้เป็นหมอสำหรับแผนกนี้อะ
หมออีกคนอะ ใช่ อะไรประมาณนั้น
ตอนนี้เรามีอาการเหมือนกันคนเป็นไข้หวัดชาไปทั้งตัวเลย เราปวดหัวอะ
บางคนก็อ่านไดอารี่เรา บางคนก็ไม่อ่าน เขาบอกว่าเรื่องเรามันเกี่ยวกับคนป่วยไปเยอะ
ก็มันเบื่อนะ แค่บ่นน่ะ แล้วยังบอกอีกนะใหเราอัพเรื่องเรียนบ้าง
เราไม่ชอบเรื่องเรียนเลย แล้วพี่ก็ถามอีกว่าที่เขียนไดอารี่อะเอาเรื่องอะไรไปเขียน
มันไม่ค่อยดีหรอก เรารู้สึกเฉยๆนะ
ก็อัพต่อไปเลยนะความรู้สึกตอนนี้มันเปลี่ยนไปเราไม่อยากให้.....มีลูกเลยอะ คิดคิดว่าเขาทั้งสองคน
น่าจะอยู่กับเรามากกว่านะ แต่ทำไมทำตัวแปลกๆอะ บอกตรงๆนะลำบากใจว่ะ ไม่สนิทกับลูกเขา
แม่บอกว่าแม่วางแผนให้เขามีลูก แล้วมันอะก็ชอบเปิดสัญญาณอะไรในบ้านไม่รู้ว่ะ บ้ามะ
เรื่องของผู้ชายคิดว่ายังไม่่ใช่คนดีนะ พ่อยังบ่นเลยว่าอยากได้คนดีกว่านี้ให้เราช่วยหาให้มันหน่อย
มันซื้อของอะไรก็แปลก อันใหญ่มาก แพงด้วย ซื้อขนมมา กูกินรอบเดียว ป่วยเลย ไอทั้งวัน- -
คือไม่ว่าจะทำอะไรก็ดูแปลกไปหมด แล้วบ่นเราเยอะอะ อายว่ะ
ห้ามทำนู่นทำนี่ อะไรของมัน
เราก็มาอัพไดอารี่ถึงตอนนี้ละกันนะ ปวดหัวล่ะ
